“Anestinies”… Uslu bir hasta olursanız bir gün siz de bu küçük şirinleri görebilirsiniz!

Eğlenceli ve oldukça ilgi çekici montajları ile bilinen “Anestinies”in kurucusu Dr. Orhan Uygar Doğru ile bir sohbet gerçekleştirdik. Montajları yapmaya başladığında bir üniversite hastanesinde asistanlık yapan Doktor Orhan bey, şu anda İstanbul’da bir eğitim ve araştırma hastanesi’nde Anesteziyoloji ve Reanimasyon Uzmanı olarak görev yapıyor. Kendisi bizlere “Anestinies” fikrinin nasıl doğduğunu ve ilerleyiş sürecini anlattı.

“Anestinies” fikri nasıl doğdu?

Bilgisayarda fotoğrafları, üzerinde ufak tefek oynama yapmak suretiyle eğlenceli hale getirmeye çalışmam aslında 2012 yılında; yani asistanlığımın ilk yılında başladı diyebilirim. Büyük ölçüde yaptığımız işle alakalı olan bu montaj fotoğrafları kişisel Facebook sayfamda paylaşıyordum. Bunları yaparken daha ilkel programlar kullanıyordum. Daha sonra tabi teknolojinin de gelişmesiyle fotoğraf düzenleme programları özellikle mobil telefonlarda oldukça yaygınlaştı ve bu da yaptığım montajları iyi anlamda etkiledi. Fotoğrafları büyütme, küçültme, yapıştırma derken ameliyathanede görünen küçük adamlar fikri doğdu.

Peki “Anestinies” ne demek?

Anestinies adı aslında iki ingilizce kelimenin birleşiminden oluşuyor. ‘Anesthesiology’ ve ‘Tinies’. Yani anestezinin minikleri ya da şirinleri de diyebiliriz. Aynı ameliyathanede görev yaptığım anestezi teknisyeni arkadaşım Furkan Aslan ile birlikte bu minvalde fotoğraf çekimlerine başladık. Fotoğraf çekimi derken aklınıza profesyonel bir stüdyo, ışıklar vs gelmesin tabi ki. Stüdyomuz ameliyathane, ışıklarımız da ameliyat ışıklarıydı. Ama ameliyathane çok yoğun olduğu için ancak ya ameliyat aralarında vakit buldukça ya da iş çıkışı ameliyat olmayan odalarda fotoğrafları çekiyorduk. Daha sonra da montajını yapıyordum. Bu, yoğun iş temposu arasında maruz kaldığımız stresten bir nebze de olsa kaçış anlarıydı bizim için. Bu şekilde zamanla bir çok montaj yapıp paylaştık. Zaten daha sonraları ameliyathanedeki diğer çalışma arkadaşlarımız bizi gördüğü zaman ‘Yine ne yapacaksınız acaba?’ tarzı sorulara maruz kalıyorduk. Tabi şimdi ayrı hastanelerdeyiz ama ara ara yine de devam ediyoruz çekimlere.

Bu fotoğrafları yaparken zorlandığınız şeyler neydi?

Aslında en zor kısım paylaşımın konusunun ne olacağı. Montaj kısmı olayın en keyifli kısmı. Bir paylaşım yaptığım zaman o paylaşımın bir anlam ifade etmesini de istiyorum. Bu bazen özel bir gün olabiliyor, bazen kült bir filmin bilindik bir sahnesi olabiliyor, bazen de sadece mesleki bir espri olabiliyor. Yani paylaşımlarımın, sadece fotoğrafları büyütüp küçültmek ve yapıştırmaktan ibaret fotoğraflar olmasını istemiyorum. Tabi böyle seçici olunca paylaşımların sayısı görece düşük kalıyor. Yoksa diğer türlü her saat ameliyathaneden küçültülmüş bir insan paylaşabilirim.

Anestinies’in instagram adresi için Tıklayın!