Mavi rengin o ana dek düşünmediğim bir anlamına Rebecca Solnit okurken uyanmıştım: Mavi kaybolan ışıktır. Renk tayfındaki mavi, fazla fiziksel açıklamaya girmeden söylenirse, güneşle aramızdaki mesafenin tümünü alma kudretinde değildir. İşte bu nedenle, hava bizden uzakta oldukça daha mavi görünür, tıpkı suların ne kadar derinse o kadar mavi görüneceği gibi. Bize gelirken yolda kaybolan renk, mavidir. Solnit der ki, o güzel görünen maviye ulaşmaya çabalarsan, arzu ettiğin maviyi kaybedersin, çünkü o maviye varmak mümkün değildir.
Bunu en iyi, kapitalist dönüşüm öncesi manzara ressamları bilirdi, çünkü onlar bizim şimdi yapamadığımızı yapıyorlardı: Dünyaya kendi gözleriyle, uzun uzun bakıyorlardı.
Bu, kullanışlı bir anahtardır: Manzara tablolarında göğün mavisine bakın ve ressamın baktığı panoramayla arasında duyumsadığı uzaklığın yoğunluğuna karar verin.
Meraklısına: Örnek olarak kullanılan tablo, Adriaen van de Velde’nindir.
Yazan: Yekta Majiskül
İlk yorum yapan siz olun